Witam serdecznie!
Nazywam się Waldemar Kopacki. Od 2004 roku pracuję jako nauczyciel historii, wiedzy o społeczeństwie i etyki w szkołach podstawowych oraz liceach ogólnokształcących. Obecnie uczę w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 12 we Wrocławiu.
Przedmiotowe Zasady Oceniania
Lekcje
Na moich lekcjach uczniowie pracują z podręcznikiem, prowadzą zeszyt, zapisują notatki, słuchają opowiadań, analizują mapy, tabele, dzieła sztuki oraz teksty źródłowe. Czasami oglądamy fragmenty filmów historycznych z moim komentarzem. Jeśli klasa jest zdyscyplinowana i kreatywna, organizujemy prace w grupach lub małe scenki teatralne z postaciami historycznymi.
Samokształcenie
Nauczenie dzieci samodzielnego zdobywania wiedzy jest jednym z podstawowych zadań szkoły. Uczniowie winni jak najczęściej czytać podręcznik, aby wyćwiczyć umiejętność samokształcenia bez pomocy nauczyciela. Choć ten zawsze jest do ich dyspozycji podczas lekcji, warto też zachęcać do korzystania z bogatych zasobów internetu.
to 6-stronicowy zbiór absolutnie niezbędnych informacji, który uczniowie otrzymali w mailu na początku roku. 2 strony wiedzy i 4 strony ilustracji. Jest to też bardzo skrótowe streszczenie podręcznika do klasy czwartej, repetytorium, vademacum, skrypt powtórzeniowy, must know. Pierwsze 10 pytań na każdym sprawdzianie i pierwszych 5 pytań na każdej kartkówce z ilustracji będzie właśnie z Pakietu, więc kto się go nauczy perfekcyjnie, ten nigdy nie dostanie oceny niedostatecznej z historii.
Najwięcej trudności sprawia zwykle dzieciom opanowanie wiedzy stricte historycznej. Choć w Pakiecie jest jej bardzo mało, gdyż to tylko krótka lista największych bohaterów narodowych Polski, łatwiej ją przyswoić znając choćby ogólnikowo historię naszej ojczyzny. Dla uczniów z zaległościami przygotowałem film na YT:
Można też posłuchać czegoś bardziej profesjonalnego:
Sprawdziany
W semestrze odbywają się dwa sprawdziany (czyli cztery w ciągu roku szkolnego). Na każdym można zdobyć maksymalnie 30 punktów. Punktacja określa minimalną liczbę punktów na daną ocenę:
10 - 2
15 - 3
20 - 4
25 - 5
29 - 6
Kartkówki
W ciągu roku odbędą się cztery kartkówki ilustracji historycznych (postacie, zabytki, mapy, budowle itp.). Niezapowiedziane kartkówki zdarzają się wyjątkowo rzadko. Maksymalna liczba punktów z każdej kartkówki to 16. Punktacja:
5 - 2
8 - 3
11 - 4
13 - 5
15 - 6
Poprawy
Każdą ocenę można poprawić w ciągu dwóch tygodni od jej wystawienia. Uczniowie nieobecni na sprawdzianie lub kartkówce powinni zaliczyć materiał w ciągu dwóch tygodni od powrotu do szkoły – w przeciwnym razie otrzymują ocenę niedostateczną.
Nieprzygotowania
Każdy uczeń ma prawo do dwóch nieprzygotowań w semestrze. Jeśli nie wykorzysta ich w pierwszym semestrze, w drugim będzie miał aż cztery. Nieprzygotowania zgłaszamy w przypadku braku zeszytu lub podręcznika. Zgłoszenie nieprzygotowania nie zwalnia z pracy na lekcji.
Zeszyt
Na lekcjach wymagany jest zeszyt w kratkę, 32 lub 60-kartkowy. Można kontynuować zeszyt z ubiegłego roku szkolnego. Notatki powinny być wszystkie uzupełnione, a tematy kompletne, aby było wdać, że cały podręcznik został przeczytany i zrozumiany. Uczniowie powinni pisać starannie, czytelnie i utrzymywać zeszyt w schludnym stanie. Zeszyt nie powinien wyglądać jak brudnopis ani być poplamiony. Na koniec semestru można dostać ocenę za prawidłowo wypełniony zeszyt.
Podręcznik
Obowiązkowy na każdej lekcji. Korzystamy z podręczników Gdańskiego Wydawnictwa Oświatowego. Uczniowie na początku każdej lekcji, w czasie gdy nauczyciel sprawdza obecność, przygotowuje prezentację itp. czytają odpowiedni rozdział jako wstęp do lekcji. Umiejętność czytania ze zrozumieniem, uczenia się z teksu pisanego, analizowania ilustracji i map, jest kluczowa dla rozwoju młodego umysłu. Uczniowie nieobecni na danej lekcji, mają obowiązek przeczytać dany rozdział i zrobić notatkę w domu.
Dla uczniów zaliczających sprawdziany z podręcznika "Podróże w czasie", obowiązują następujące zakresy stron:
klasa 5
sprawdzian nr 5 – ss. 11–59 (49 stron)
sprawdzian nr 6 – ss. 60–113 (54 strony)
sprawdzian nr 7 – ss. 114–165 (52 strony)
sprawdzian nr 8 – ss. 166–223 (58 stron)
klasa 6
sprawdzian nr 9 – ss. 6–35, 130–165 (66 stron)
sprawdzian nr 10 – ss. 70–129 (60 stron)
sprawdzian nr 11 – ss. 181–225 (45 stron)
sprawdzian nr 12 – ss. 166–180, 226–247 (37 stron)
klasa 7
sprawdzian nr 13 – ss. 6–25, 72–102 (51 stron)
sprawdzian nr 14 – ss. 26–71, 103–115 (59 stron)
sprawdzian nr 15 – ss. 116–169 (54 strony)
sprawdzian nr 16 – ss. 170–230 (61 stron)
klasa 8
sprawdzian nr 17 – ss. 6–57 (52 strony)
sprawdzian nr 18 – ss. 58–89 (32 strony) -> MATERIAŁY DO NAUKI
sprawdzian nr 19 – ss. 90–145 (56 stron)
sprawdzian nr 20 – ss. 146–207 (62 strony)
Można też pisać sprawdziany z tzw. Marszruty - więcej informacji poniżej.
Aktywność
Na każdej lekcji uczniowie mogą zebrać plusy za aktywne i owocne uczestniczenie w zajęciach lub minusy za brak pracy. 6 plusów to ocena celująca z aktywności, a 6 minusów skutkuje oceną niedostateczną z aktywności.
Zachowanie
Na każdej lekcji nauczyciel odnotowuje niewłaściwe zachowania uczniów (rozmowy, przeszkadzanie itp.). Po sześciu upomnieniach uczeń otrzymuje uwagę do Librusa.
Kreatywna aktywność
Uczniowie chętni do dodatkowych wyzwań mogą zgłosić do nauczyciela z pomysłem dodatkowej aktywności. Może to być wymyślona przez uczniów lub wzięta z sieci scena historyczna, lekcja autorska ucznia lub grupki uczniów na przerabiany w danym roku temat, lub inne propozycje. Kreatywność mile widziana. Jeśli dana praca będzie reprezentować istotną wartość merytoryczną i korzyść edukacyjną, zostanie wysoko oceniona. Oto kilka propozycji na otrzymanie dodatkowej oceny: Kreatywna aktywność.
Oceny
W sumie na lekcjach historii będzie można otrzymać kilkanaście ocen w ciągu roku (sprawdziany, kartkówki, aktywność, zeszyt, zadania dodatkowe), a nauczyciel na ich podstawie wystawi ocenę semestralną i roczną.
Konsultacje
Staram się być dyspozycyjny zarówno dla uczniów jak i rodziców. Można ze mną porozmawiać przez pocztę Librusa, na szkolnych konsultacjach lub po indywidualnym umówieniu się. Zapraszam do kontaktu.
Marszruta
Moją pasją jest nie tylko uczenie, ale również uczenie jak się uczyć, przekonywanie do samokształcenia, namawianie podopiecznych do wzięcia odpowiedzialności za formację swego umysłu i charakteru. Nie jest to proste, gdyż od wielu lat w polskiej edukacji króluje niechlubna zasada "3Z", czyli "zakuć, zdać, zapomnieć". Aby jej zaradzić opracowałem nową metodę utrwalania i sprawdzania wiedzy o nazwie "Marszruta", którą szczegółowo omawiam poniżej.
Jak jest
Dziś wygląda to tak: uczymy się o starożytnej Grecji, jest sprawdzian, zaliczamy i praktycznie nigdy więcej do tego nie wracamy. Potem omawiamy Rzym, a na sprawdzianie z Rzymu nie pojawia się ani jedno pytanie o Grecję. Uczniowie wkładają wysiłek w nauczenie się wiedzy o Piastach i nie mają z tej wiedzy ani jednego punktu na sprawdzianie po dziale traktującym o Jagiellonach. I to trwa przez kolejne lata szkoły podstawowej i średniej. Tak skonstruowany system uczy dzieci, że wiedza nie jest po to, by zostać na całe życie, lecz tylko po to, by... no właśnie – zakuć, zdać i zapomnieć.
Jak powinno być
Jeśli uczeń włożył wysiłek w opanowanie wiedzy, powinniśmy mu pomóc, by tej wiedzy nie stracił, by ona procentowała, przynosiła profity, by opłacało się ją powtarzać. Powinniśmy go zachęcać do ćwiczenia pamięci długotrwałej, aby nie żył w świecie krótkotrwałych „zaliczeń”. Zwłaszcza w szkole podstawowej, gdzie ta wiedza jest fundamentem pod szkołę średnią. Starożytni mawiali: repetitio est mater studiorum – powtarzanie jest matką nauki. I taka właśnie jest idea „Marszruty”: stworzyć system zachęcający do regularnego utrwalania.
Po pierwsze należy zapoznać się z Marszrutą (plik pdf)
To 50-stronicowe streszczenie wszystkich pięciu podręczników do historii w szkole podstawowej. Zawiera podstawowe daty, wydarzenia, postacie, procesy, mapy i dzieła kultury. Nie zastępuje podręczników, ale je uzupełnia, dając uczniom skondensowany kanon wiedzy historycznej, repetytorium obejmujące wszystko, co najważniejsze w klasach IV–VIII. Umożliwia powtórzenie wiedzy mimo braku wcześniejszych podręczników oddanych do biblioteki. Choć materiał jest obszerny, został tak zbalansowany, by każdy uczeń mógł podołać dzięki regularnej pracy. Opanowanie Marszruty to projekt rozpisany na pięć lat i nie trzeba być „orłem” z historii, wystarczy systematycznie utrwalać. Za dużo na sprint, ale w sam raz na maraton. Właśnie dlatego taki kanon nie tylko uczy historii, lecz także wymusza konsekwencję, wytrwałość, odpowiedzialność i planowanie pracy. Te cnoty przygotowują młodego człowieka do szkoły średniej, studiów oraz do pracy zawodowej w dorosłym życiu.
Po drugie należy wprowadzić "sprawdziany skumulowane"
Jeśli w każdym roku przeprowadzimy cztery sprawdziany, wówczas w ciągu pięciu lat historii w szkole podstawowej będziemy mieli 20 sprawdzianów. Na lekcjach uczniowie pracują z podręcznikiem danej klasy lub innymi materiałami, zgodnie z metodami preferowanymi przez nauczyciela. Omawiają niuanse procesów historycznych, przyczyny, przebieg, skutki, ciekawostki, szczegóły i światłocienie, ale do sprawdzianów uczą się wyłącznie wiedzy zawartej w Marszrucie, czyli tego co najważniejsze, za każdym razem utrwalając wiedzę od początku klasy czwartej. Kolejne sprawdziany są coraz trudniejsze, by pod koniec klasy ósmej sprawdzić wiedzę z całej Marszruty – swoista „mała matura” z historii. Idealnym zwieńczeniem jest napisanie jej na ocenę celującą, ale nawet czwórka czy piątka będą ogromnym osiągnięciem.
Po trzecie uwierzyć w siebie
Sprawdziany skumulowane tylko na początku wydają się straszne, gdyż większość uczniów nie zna potęgi systematycznego utrwalania wiedzy i nie poznało pełni możliwości swojego młodego, chłonnego umysłu. Z czasem uczniowie zauważają, że większość materiału do nauki to coś, co już umieją, co trzeba tylko odświeżyć. Uczą się z pełnią świadomością, iż żadna godzina poświęcona Marszrucie nie idzie na marne, gdyż wiedza opanowana w celu zaliczenia np. piątego sprawdzianu, przyda się przy zaliczaniu piętnastu kolejnych. Zatem nie wkuwamy bezmyślnie by tylko zdać i zapomnieć, ale uczymy się, aby rozumieć historię i utrwalić ją w pamięci długotrwałej, aby służyła nam przez całe życie.
Po czwarte wydruk i oprawa
Marszruta jest podzielona na 5 rozdziałów dla klasy 4, 5, 6, 7 i 8. Należy wydrukować wszystko od początku do końca bieżącej klasy. Uczniowie zaczynający klasę ósmą drukują całą Marszrutę. Powinna być też solidnie oprawiona.
Po piąte nauczanie kształtujące
Kto dokładnie przyjrzy się Marszrucie, ten bez trudu skonstatuje, iż jest to wielki zbiór NaCoBeZU ("na co będę zwracał uwagę"). Jest też pomocą dla uczniów, żeby mogli szybko sprawdzić swój stopień opanowania wymaganej wiedzy, co jest dla nich informacją zwrotną o bieżących postępach. Pod każdym działem w Marszrucie znajduje się pasek autoewaluacji, na którym każdy uczeń zaznacza, według własnej oceny, swój poziom opanowania tegoż działu. Później to jest konfrontowane z wynikami na sprawdzianach, co pozwala dzieciom zwiększyć rzetelność tej samooceny oraz zachęca do wzięcia odpowiedzialności za swoje wykształcenie. W Marszrucie dzieci mają też za zadanie zaznaczać ołówkiem, do którego miejsca aktualnie dotarliśmy, co pozwala rodzicom na bieżąco obserwować drogę pociechy przez historię oraz łatwo sprawdzić (przez odpytanie) przygotowanie do zbliżającego się sprawdzianu.
Po szóste praca, praca i jeszcze raz praca
Bez pracy nie ma kołaczy. Najważniejsze, żeby Marszrutę jak najczęściej nosić ze sobą. Niech towarzyszy uczniom codziennie: w plecaku, w autobusie i tramwaju. Warto uczyć się z niej na luźnych lekcjach, które zbyt często są czasem zmarnowanym na czcze rozmowy, a wykorzystane na naukę, realnie oszczędzają dzieciom wolny czas w domu. Często zachęcam uczniów, aby odpytywali się nawzajem; to świetna forma powtórzenia. Bardziej kreatywni mogą tworzyć quizy, gry karciane lub planszowe, oparte na treściach zawartych w Marszrucie. Można poćwiczyć wypełniając Pakiet utrwalający oparty na Marszrucie. W podróżach rodzinnych można symulować teleturniej "1 z 10" itp. Dzięki temu nauka staje się nie tylko obowiązkiem, ale też formą zabawy i współpracy.
DLA NAUCZYCIELI
Wdrożenie
Optymalnie „Marszrutę” najlepiej wprowadzić już w klasie czwartej i konsekwentnie prowadzić uczniów według jej zasad przez całe pięć lat nauki historii. Nie zawsze jednak szkoła czy nauczyciel mają taką możliwość – bywa, że metoda startuje dopiero w klasie szóstej czy siódmej. Wówczas trzeba uwzględnić możliwości poszczególnych uczniów: najlepsi mogą szybko nadrobić materiał z wcześniejszych klas i pisać sprawdziany zgodnie z pełnymi założeniami, inni powinni dostać co najmniej jeden semestr na powtórki i stopniowe wejście w system. Przykładowo, w klasie siódmej pierwszy sprawdzian obejmowałby tylko klasę szóstą i początek siódmej, a dopiero kolejne – całość od początku „Marszruty”. Najtrudniej jest w ósmej klasie, gdy uczeń dołącza do projektu na finiszu, bo wtedy materiał do nadrobienia jest ogromny. Nawet wtedy jednak pracowity i systematyczny uczeń ma szansę go opanować – wystarczy rozłożyć sprawdziany tak, by pierwsze obejmowały mniejszy zakres (np. klasy VI–VII i fragment VIII), a dopiero finałowy test – całość od klasy IV do VIII.
Nowi uczniowie
Jeszcze inaczej wygląda sytuacja, gdy nauczyciel prowadzi „Marszrutę” od początku klasy czwartej i w siódmej klasie pojawia się nowy uczeń albo kilku uczniów, którzy nigdy wcześniej z tym systemem nie pracowali. Klasa idąca od początku według zasad „Marszruty” pisze sprawdziany normalnie, kumulując materiał od czwartej klasy. Nowi uczniowie mogą jednak indywidualnie określić tempo swojego wdrażania: ktoś ambitny uzna, że już po jednym semestrze nadrobi wcześniejsze treści i będzie mógł pisać sprawdziany zgodnie z pełnymi założeniami, inny potrzebuje więcej czasu – i należy mu go dać. W takiej sytuacji konieczne jest przygotowanie dla nich osobnych, dostosowanych sprawdzianów obejmujących te zakresy materiału, które zostaną ustalone z nauczycielem.
Elastyczność
Może się zdarzyć, że część uczniów będzie chciała pisać sprawdziany wyłącznie na podstawie podręcznika z bieżącej klasy. Bez drukowania, powtarzania wiedzy z wcześniejszych lat, idąc dział po dziale według starej zasady „3Z”. Tym uczniom należy przywrócić tradycyjny tok zaliczania materiału. Wówczas nauczyciel przygotowuje dwa warianty sprawdzianu, dla uczniów objętych ,moją metodą i dla tych, którzy się z niej wypisali. Przy czym ci drudzy mogą w każdej chwili wrócić, jeśli tylko zechcą powtórzyć wiedzę z klas wcześniejszych. System pozwala na równoległe funkcjonowanie obu ścieżek.
Adaptacja dla innych przedmiotów
Marszruta powstała dla historii, ale ten model można zastosować w każdym przedmiocie. Wystarczy opracować kanon wiedzy – streszczenie podręczników, zestaw ilustracji i system sprawdzianów skumulowanych. Narzędzia sztucznej inteligencji mogą w tym pomóc.
Podsumowanie
Marszruta to antidotum na system „3Z”. To pięcioletni projekt, który uczy utrwalania i odpowiedzialności za własną edukację. Stymuluje rozwój umiejętności pracy długoterminowej, samodzielności, planowania, samooceny. To mapa wiedzy, którą można nosić w plecaku i do której można wracać codziennie. Nie jest to droga na skróty. To wyzwanie możliwe do zrealizowania przez każdego ucznia, który pracuje uczciwie i systematycznie. I właśnie w tym tkwi jej siła: z przeciętnego ucznia robi człowieka, który naprawdę zna historię – od początku do końca.
Maturus
Poza bieżącym uczeniem i wymyślaniem specyficznych sprawdzianów, organizuję również co roku Międzyszkolny Konkurs Interdyscyplinarny "Maturus". Został on szczegółowo opisany na osobnej stornie internetowej www.maturus.pl
Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz